Konuşamamak: Parsiyel larenjektomi olan hastaların deneyimlerine i̇lişkin kalitatif bir çalışma

Abstract

Amaç: Çalışma parsiyel larenjektomi olan hastaların konuşamama nedeni ile yaşadıkları deneyimleri belirlemeyi amaçlamaktadır. Yöntem: Çalışmaya amaçlı örnekleme yöntemine ve doygunluk ilkelerini bağlı olarak 10 parsiyel larenjektomi olan hasta dâhil edildi. Veriler "yarı yapılandırılmış görüşme yöntemi" kullanılarak toplandı ve "tematik analize" göre analiz edildi. Bulgular: Konuşamama algısı, konuşamamanın neden olduğu problemler ve iletişim metotları olmak üzere üç tema belirlendi. Hastalar konuşamamanın yok olmak gibi olduğunu ve bu durumun öz güven kaybı yaşamalarına yol açtığını ifade ettiler. Tekrar konuşmaya başladıkları zaman ise hastalar mutluluk ve yeniden yaşama sevinci duyduklarını ve kendilerini güçlenmiş hissettiklerini ifade ettiler. Fiziksel ihtiyaçları açıklamada güçlük, negatif duygular yaşama ve sosyal izolasyon konuşamama nedeniyle yaşanılan problemlerdir. Hastaların iletişim için en çok yazmayı kullandıkları ancak yazarak iletişimi kendilerini ifade edebilmelerinde etkili bulmadıkları belirlendi. Sonuçlar: Larenjektomi sonrası hastalar sözel iletişim kuramamayı önemli bir kayıp olarak algılamaktadırlar. Konuşamama hastaların ihtiyaçlarını açıklayamamasına, negatif duygular yaşamalarına ve sosyal izolasyona neden olmaktadır. Yazarak iletişim en çok kullanılan iletişim metodu ancak iletişim için yeterli değildir.

Objective: This study aims to determine the experiences of patients with partial laryngectomy related inability to speak. Methods: The study followed purposeful sampling and saturation principles in which 10 patients with partial laryngectomy were included. The data were collected using "semi-structure interview method'' and the data were analyzed by thematic analysis. Results: Three themes were determined: perception of inability to speak, problems caused by inability to speak and communication methods. The patients explained that the inability to speak was like vanishing and that it caused them to experience loss of self-confidence. They explained that they again felt the happiness and joy of living when they began to speak again and that they felt themselves empowered. Problems caused by inability to speak were related to the difficulty to express physical needs, experience of negative feelings and social isolation. It was found out that patients used writing most in order to communicate with others but they did not find written communication effective to express them. Conclusions: After laryngectomy, patients perceived inability to verbally speak as an important loss. Inability to speak causes inability to express their needs, experience of negative feelings and social isolation among the patients. Written communication method, used most to communicate, falls short in many aspects.