Türkçe Öğretmeni Adaylarının Konuşma Öz Yeterlikleri Ve İletişim Becerilerinin Çeşitli Değişkenler Açısından İncelenmesi

Abstract

Bu araştırmada, Türkçe öğretmeni adaylarının konuşma öz yeterliliklerinin ve iletişim becerilerinin çeşitli değişkenler açısından incelenmesi ve bu iki beceri arasındaki ilişkinin belirlenmesi amaçlanmıştır. Araştırmanın çalışma grubu basit seçkisiz örnekleme yoluyla belirlenmiş olup katılımcılar; Recep Tayyip Erdoğan Üniversitesi Türkçe Öğretmenliği Bölümünde öğrenim gören 209 öğretmen adayından oluşmaktadır. İlişkisel tarama modeli ile gerçekleştirilen çalışmada verilerin toplanmasında Katrancı ve Melanlıoğlu (2013) tarafından geliştirilen “Konuşma Öz Yeterlik Ölçeği” ve Owen ve Bugay (2014) tarafından geliştirilen “İletişim Becerileri Ölçeği” kullanılmıştır. Verilerin analizinde bağımsız gruplar için t-testi ve tek yönlü varyans analizi (One Way Anova) kullanılmıştır. Araştırma sonuçlarına göre Türkçe öğretmeni adaylarının konuşma öz yeterliliklerinin cinsiyet ve bölüm değişkeni açısından manidar düzeyde farklılık göstermediği; iletişim becerileri açısından ise cinsiyet değişkenine göre kadın öğretmen adayları lehine manidar düzeyde farklılık gösterdiği, bölüm değişkeni açısından benzer özelliklere sahip oldukları tespit edilmiştir. Türkçe öğretmeni adaylarının konuşma öz yeterlikleriyle iletişim becerileri arasında pozitif yönde manidar düzeyde ilişki olduğu belirlenmiştir. Bununla birlikte her iki ölçeğin alt faktörleri arasında en yüksek düzeyde ilişkinin (r=.542) kendini ifade boyutu ile konuşma içeriği düzenleme boyutu arasında olduğu tespit edilmiştir. En düşük düzeyde ilişkinin (r=.277) ise kendini değerlendirme ve iletişim kurmaya isteklilik boyutu arasında olduğu belirlenmiştir. Türkçe öğretmeni adaylarının konuşma öz yeterllikleri geliştikçe iletişim becerilerinin de geliştiği konuşma içeriğini düzenledikçe kendilerini daha rahat ifade ettikleri söylenebilir.

In this research, it is aimed to analyze the speaking self-efficacy and communication skills of prospective Turkish teachers in terms of various variables and to determine the relationship between these two skills. The study group of the research was determined by simple random sampling and consisted of 209 prospective teachers who were studying at Turkish Language Teaching Department in Recep Tayyip Erdoğan University. “Speaking Self-Efficacy Scale” developed by Katrancı and Melanlıoğlu (2013) and “Communication Skills Scale” developed by Owen and Bugay (2014) were used for collecting data in the study conducted with the relational screening model. In the analysis of the data, t-test and one-way analysis of variance (One Way Anova) were used for independent groups. According to the results of the research, it was found that the speaking self-efficacy of the prospective Turkish teachers did not significantly show any difference in terms of gender and department variables, but their communication skills showed significant difference in favor of female candidates in terms of gender variable, and that they had similar characteristics in terms of department variable. It has been determined that there was a positive relationship between speaking self- efficacy skills and communication skills of the prospective Turkish teachers. However, it was found that the highest level of relationship (r=.542) between the sub-factors of both scales was between the self- expression dimension and the content of the content of the conversation. The lowest level of relationship (r=.277) was found to be between self- evaluation and willingness to communicate. As Turkish teacher candidates’ speech self-efficacies evolve, it can be said that they express themselves more easily as their communication skills improve their speech content.