Trichoderma citrinoviride: A Potent Biopriming Agent for the Alleviation of Salt Stress in Maize

Abstract

The rapid increase in global population and industrial pollution pose severe environmental threats to agriculture that are exacerbated by salt stress. Molecular characterization of new fungal isolates and assessment of their impact on agriculture might be an eco-friendly approach to modulating salt tolerance. Herein, fungal seed biopriming was conducted on salt (NaCl) stressed maize in a dose-dependent manner. Genetic lineages of fungi were identified using well-known fungal ITS (internal transcribed spacer) barcodes that revealed similarity to the Trichoderma citrinoviride (T11C) species. Fv/Fm, ETR and qP were recorded as close to optimum in bioprimed maize plants after application of salt stress. NPQ (nonphotochemical quenching) decreased slightly in respective groups. Higher photosynthetic pigment contents were also detected. T11C seed biopriming decreased the lipid oxidation remarkably under salt stress. SOD, GPX, GR and CAT activities were not found to be significantly induced in the roots or leaves of T11C after biopriming. However, higher RWC (relative water content), soluble protein and proline were measured in bioprimed test groups treated with high salt stress, demonstrating increased osmoregulatory capacity. Our ongoing research is directed toward developing powdered fungal biopreperations to assay multiple stress tolerances in agriculture for agroeconomically important cereals such as maize.

Küresel nüfus artışı ve endüstriyel kirlilik, tuz stresi ile birleştiğinde, tarımsal şartları ağırlaştıran çevresel tehditlere dönüşmektedir. Yeni fungal izolatların moleküler karakterizasyonu ve bunların tarım üzerindeki etkilerinin araştırılması, tuz stresi toleransının kontrolünde çevre dostu bir yaklaşım olabilir. Bu bağlamda mevcut çalışmada, doza bağımlı tuz (NaCl) stresi uygulanan mısır tohumlarına fungal ön muamele gerçekleştirilmiştir. Fungusun genetik bağlantıları iyi bilinen ITS barkodları kullanılarak tanımlanmış ve Trichoderma citrinoviride (T11C) türüne benzerlik gösterdiği ortaya çıkarılmıştır. Fungal uygulamanın yapıldığı stres altındaki mısır bitkilerinde, maksimum kuantum verimi (Fv/Fm), elektron transfer oranı (ETO), ve fotokimyasal kullanılmanın (qP) optimuma yakın olduğu, bununla birlikte NPQ (fotokimyasal olmayan floresans sönmesi) değerlerinin ise; ilgili gruplarda azaldığı belirlenmiştir. Ayrıca, fotosentetik pigment içeriklerinin yüksek olduğu kaydedilmiştir. T11C fungal muamelesinin, tuz stresi altındaki bitkilerde lipid oksidasyonunu düşürdüğü tespit edilmekle birlikte, mısır kök ve yapraklarında SOD, GPX, GR ve CAT aktivitelerini belirgin şekilde arttırmadığı gözlenmiştir. Yüksek tuz stresi uygulanan test gruplarında, yüksek RWC (göreceli su içeriği), çözünebilir protein ve prolinin tespiti, fungal ön muamelenin, bitkilerde artan bir osmoregülasyon kapasitesini tetiklediğini kanıtlamıştır. Devam eden çalışmalar, mısır gibi ekonomik açıdan önemli tahıllarda çoklu stres toleranslarını test etmek adına, tarımsal uygulamalarda kullanılabilecek toz halindeki mantar biyopreparatlarının geliştirilmesine yöneliktir.