Thyroid functions are associated with all-cause long-term mortality in elderly patients with ST-segment elevation myocardial infarction undergoing primary percutaneous coronary intervention

Abstract

Objective: Our aim in this study was to show the relationship between long-term all-cause mortality and thyroid functions in the elderly patient group that underwent primary percutaneous coronary intervention with the diagnosis of ST-segment elevation myocardial infarction. Methods: Two-hundred seventy patients over 65 years of age who underwent primary percutaneous coronary intervention with the diagnosis of ST-segment elevation myocardial infarction were analyzed retrospectively. After applying the exclusion criteria, 198 patients were included in the study. The patients were divided into 2 groups according to their out-of-hospital mortality status. Angiographic, laboratory, echocardiographic, and electrocardiographic data were analyzed. Results: The mean age of 198 patients in the study was 72.5 ± 6.6 years, and the median follow-up time was 101.7 months. Age was higher in the deceased group (70.4 ± 5.4 vs. 74.5 ± 6.9, P < 0.001). In multivariate analysis, age (odds ratio: 1.59, P=0.003), insulin (odds ratio: 2.561, P=0.016), angina balloon time (odds ratio: 1.134, P=0.002), number of serious stenoses (odds ratio: 1.702, P=0.003), creatinine (odds ratio: 3.043, P < 0.001), and fT4 (odds ratio: 2.026, P=0.026) were determined as independent predictors of mortality. The fT4 level was correlated with the uric acid level (R: 0.182, P=0.02) and the fT3 level was correlated with albumin (R: –0.253, P=0.001) and creatinine (R: –0.224, P=0.003) levels. A fT4 level cutoff value of 0.99 ng/mL had a sensitivity of 76%, a specificity of 54%, and an area under the curve of 0.675 in predicting mortality. In Kaplan–Meier analysis, fT4 elevation was strongly associated with mortality (P=0.01). Conclusion: In our study, subclinical values in thyroid functions were found to be associated with increased mortality, apart from known factors in elderly patients who underwent primary PTCA with the diagnosis of ST-segment elevation myocardial infarction.

Amaç: Çalışmadaki amacımız STEMI tanısı ile primer perkütan koroner girişim yapılan ileri yaş hasta grubunda uzun dönem tüm nedenli mortalite ile tiroid fonksiyonları arasındaki ilişkiyi göstermektir. Yöntem: STEMI tanısı ile primer PKG yapılan 65 yaş üzeri 270 hasta retrospektif olarak incelendi. Dışlanma kriterleri sonrası 198 hasta çalışmaya dahil edildi. Hastalar, hastane dışı mortalite durumuna göre 2 gruba ayrıldı. Anjiyografi, laboratuvar, ekokardiyografi ve elektrokardiyografi verileri analiz edildi. Bulgular: Çalışmadaki 198 hastanın ortalama yaşı 72,5 ± 6,6 yıl, median takip süresi 1017 ay idi. Mortalite grubunda yaş yüksek saptandı (70,4 ± 5,4 vs. 74,5 ± 6,9, P < 0,001). Multivariate analizde yaş (OR: 1,59, P=0,003), insülin (OR: 2,561, P=0,016), Angina Balon zamanı (OR: 1,134, P=0,002), ciddi darlık sayısı (OR: 1,702, P=0,003), kreatinin (OR: 3,043, P < 0,001), sT4 (OR: 2,026, P=0,026) mortalitenin bağımsız prediktörleri olarak saptandı. Korelasyon analizinde sT4 düzeyi, ürik asit düzeyi ile (R: 0,182, P=0,02) sT3 ise albumin (R: –0,253, P=0,001) ve kreatinin (R: –0,224, P=0,003) düzeyleri ile korele bulundu. sT4 düzeyinin 0,99 ng/ml’nin üstünde olmasının mortaliteyi öngördürmedeki duyarlılığı %76, özgüllüğü %54, eğri altında kalan alan 0,675 olarak saptandı. Kaplan–Meier analizinde sT4 yüksekliğinin mortalite ile güçlü ilişki gösterdiği bulundu (P=0,01). Sonuç: Çalışmamızda STEMI tanısı ile primer PTCA yapılan yaşlı hastalarda bilinen faktörlerin dışında tiroid fonksiyonlarındaki subklinik değerlerin mortalite artışı ile ilişkili olduğu saptanmıştır.