Rize ilinde görev yapmakta olan diş hekimlerinin dental travma yönetimi konusunda bilgi, tutum ve davranışlarının değerlendirilmesi

Abstract

Amaç: Rize ilinde görev yapmakta olan diş hekimlerinin dental travmalar karşısında bilgi, beceri ve tutumlarının değerlendirilmesi amaçlanmaktadır. Gereç ve Yöntem: Bu çalışmaya Rize ilinde görev yapmakta olan 73’ü kadın ve 48’i erkek olmak üzere 121 hekim dahil edildi. Katılımcılara yüz yüze görüşme yöntemi ile uygulanan anket içerisinde toplam 34 sorudan oluşan üç bölüm yer aldı. Hekimlerin kişisel ve mesleki bilgileri, dental travma karşısında tutumları yüz yüze görüşme yöntemiyle değerlendirildi. Diş hekimliği eğitim seviyesine göre belirlenen gruplarda travma ile ilgili hekimlere yöneltilen soruların cevapları ki-kare testi kullanılarak analiz edildi. Bulgular: Genel diş hekimlerinin %48.1’inin kompoziti, uzmanlık öğrencilerinin %69.6’sının fiberi ve uzmanların %53.3’ünün ligatür telini splint materyali olarak tercih ettiği görüldü (p<0.001). Ağız dışında 1 saatten az (p=0.004) ve 1 saatten fazla (p<0.001) kuru ortamda kalan kök ucu kapalı daimi diş avülsiyon ve ekstrüzyon (p=0.004) vakaları, daimi diş mine kırığı (p=0.027) ve alveol kırığı (p=0.013) olguları ile süt dişi ekstrüzyon ve avülsiyon (p=0.013, p=0.017) yaralanmaları karşısındaki tedavi yaklaşımları ile diş hekimliği eğitim seviyesi arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark gözlendi. Mine kırığı (p<0.001) ve komplike olmayan kuron kırığı (p<0.001) vakaları ile intrüzyon ve alveol kırığı (p=0.018, p=0.002) yaralanmalarına müdahalede bulunma durumu açısından katılımcılar arasında istatistiksel olarak anlamlı bir ilişki tespit edildi. Sonuç: Diş hekimlerinin dental travma konusunda yeterli bilgiye sahip oldukları ancak çeşitli travma tiplerinde müdahaleden kaçındıkları görüldü. Bu çalışmanın sınırları dahilinde, diş hekimlerinin yetersiz oldukları konular ile ilgili teorik ve uygulamalı eğitimlerin verilmesi önerilebilir.

Aim: The purpose of this study was to evaluate the dentists’ knowledge, attitude and behaviour regarding dental trauma in Rize Province. Materials and Methods: Total of 121 dentists, 73 females and 48 males, were included in this study. A questionnaire consisted of 34 questions and three sections was applied face to face. Personal and professional knowledge and attitudes about dental trauma were evaluated. The association between the dentists at different education level and trauma intervention were analyzed with chi-square test. Results: Most of general dentists (48.1%), postgraduate students (69.6%) and specialists (53.3%) preferred composite, fiber and ligature wire as splint materials, respectively (p<0.001). There was statistically significant association between dental education level with permanent extrusion (p = 0.004) and avulsion cases with closed apex in dry environment less than 1 hour (p = 0.004) and more than 1 hour (p<0.001) outside the mouth, enamel fracture of permanent tooth (p = 0.027) and alveolar fracture (p = 0.013), primary tooth extrusion (p = 0.013), and avulsion injuries (p = 0.017). Also, statistically significant relationship was found between dental education level and management of enamel fracture (p<0.001), uncomplicated crown fracture (p<0.001), intrusion (p = 0.018) along with alveolar fracture (p = 0.002) injuries. Conclusion: Dentists had sufficient knowledge about dental trauma but avoided intervention in various types of traumatic dental injuries. With in the limits of this study, additional theoretical and practical training on the emergency treatment of cases.may be recommended.