Arapçada manzum gramerler, özellikleri ve öğrenime etkisi

Abstract

İlk dönem gramer âlimleri, Arap gramerinin öğrenimindeki zorluğu aşmak düşüncesiyle uzun metinlerin yanı sıra özet gramer metinleri telif etmişlerdir. Daha kısa sürede öğrenilmesi ve zihinlere yerleşmesi için de öğretici şiirden yararlanmışlar ve bunun için çok sayıda gramer eseri nazmetmişlerdir. Birkaç yüzle birkaç bin beyit uzunluğunda nazmedilen gramerlerin bir kısmı asırları aşan bir ilgi görmüş ve özet veya şerh hâlinde defalarca nazmedilmiştir. Büyük bir kısmı ise yeterince ilgi görmediğinden ya yazma hâlinde kalmış yahut unutularak kaybolmuştur. Doğrudan nazmedilenlerin yanında bazı metinler de nazma çevrilmiştir. Bunların içerisinde defalarca nazmedilenler de vardır. Ayrıca manzumların üzerine çok sayıda şerh, haşiye ve ta'lik yazılmış, bu da grameri zenginleştirmiştir

The first-time scholars of grammar compiled the short grammar texts as well as the long texts with the thought that to overcome the difficulty in learning of Arabic grammar. In addition, they also made use of the didactic poem in order that it be learned in a short time. And again in line with this purpose, they wrote many grammar works in verse.Some of the poetical grammars, which ranged in length from a few hundred to several thousand couplets, drew interest for centuries, were written over and over again in the form of short summaries or commentaries. On the other hand, the major part of them didn’t get attention, and therefore either they stayed in manuscript form or they disappeared by being forgotten. Here, it should be said that while some of this texts were directly written in verse, others had been translated into verse form. Furthermore, sharhs (commentaries), hashiyahs (glosses) and ta’liks (appendixes) on this texts were written. In this way, the number of studies on grammar increased