Sosyal Risk Altındaki Çocukların Eleştirel Düşünme Becerileri İle Problem Davranışları Arasındaki İlişkinin Görsel Sanatlar Eğitimi

Abstract

Araştırmada, sosyal risk altındaki çocukların eleştirel düşünme becerileri ile problem davranışları arasındaki ilişkinin görsel sanatlar eğitimi yoluyla çözümlenmesi amaçlanmıştır. Bu kapsamda hem nicel hem de nitel boyutları içeren karma yöntem kullanılmıştır. Araştırma karma araştırma desenlerinden yakınsayan paralel desene uygun olarak tasarlanmıştır. Araştırmanın nicel boyutunda, deneme öncesi modellerden tek grup ön-test-son-test modeli kalıcılık testi uygulanarak kullanılmıştır. Nitel boyutta ise, durum çalışması modellerinden bütüncül tek durum deseni kullanılmıştır. Araştırma risk altında olduğu tespit edilen 54 kişilik (27 kız, 27 erkek) bir çalışma grubu üzerinde yürütülmüştür. Nicel veriler, araştırmacılar tarafından geliştirilen ve yirmi sorudan oluşan sanat eleştirisi hedef davranış ölçeği (SEHDÖ) ile toplanmıştır. Nitel veriler, yapılan sınıf içi etkinlikler, öz değerlendirme formu, uygulama (resim) ve eleştirel boyut olmak üzere iki aşamalı olarak geliştirilen performans görevi ile toplanmıştır. Araştırma sonucunda, öğrencilerin davranışlarında, eleştirel düşünme becerisi geliştikçe daha duyarlı ve sorgulayıcı bir gelişimsel süreç izledikleri, ön yargıların azalarak, olaylar arasında neden-sonuç ilişkisi kurabilecekleri pozitif bir bakış açısı kazandıkları, olumsuz davranışları kontrol etme becerilerinin gelişerek, ailesel, çevresel ve toplumsal olaylara yönelik bilinç ve farkındalıklarının arttığı görülmüştür. Bu bağlamda görsel sanatlar eğitiminin, öğrenme-öğretme sürecinde diğer disiplin alanlarla ilişkilendirilerek etkin olarak kullanılması önerilmektedir.

In this study, it is aimed to analyze the relationship between critical thinking skills and problem behaviours of children at social risk through visual arts education. In this context, Mixed method including both quantitative and qualitative dimension was used. Convergent parallel design was used to structure the study. In dimension quantitative of research, one group pre-test-post-test model as one of the pre-experimental models was used by applying the retention test. In the scope of the qualitative dimension, holistic single case design was used as a design of case study. The study was carried out on a group of 54 people (27 females, 27 males) who are identified to be at risk. Quantitative data were collected using the Art Criticism Target Behaviour Scale (ACTBS) that consisted of twenty questions and developed by the researchers. Qualitative data were collected by in-class activities, self-assessment form and performance task developed in two phases including both children's drawing and critical dimension. According to the results; as critical thinking skills develop, the students follow a more sensitive and inquisitive development of behaviours, their prejudices decrease, they gain a positive point of view to establish cause-effect relationship, they develop the ability to control negative behaviours, so their consciousness and awareness increase regarding family, environmental and social fact. As a result, it is recommended that visual arts education should be used effectively in relation to other disciplines in the teaching-learning process.