Mantar infeksiyonları; etken dağılımı ve tedavi cevabı

Abstract

Giriş: Mantar infeksiyonları sıklıkla hızlı ilerleyen, yaşamı tehdit edici, tanınması zor ve antifungallere dirençli olabilen infeksiyonlardır. Son yıllarda bu infeksiyonlarla sıkça karşılaşılmaktadır. Bu çalışmada, hastanemizde görülen mantar infeksiyonları, etken dağılımı ve antifungal tedaviye cevabının belirlenmesi amaçlanmıştır. Materyal ve Metod: Klinik örneklerde mantar tespit edilen hastaların tıbbi kayıtları, demografik özellikleri, altta yatan hastalıkları, invaziv prosedürleri, tedavileri ve tedavi cevapları incelendi. Elde edilen suşlar germ tüp testi, klamidospor oluşumu ve API 20C AUX ticari kiti ile tanımlandı. Antifungal duyarlılık mikrodilüsyon ve E-test yöntemleriyle araştırıldı. Bulgular: Çalışmamızda 110 hastada tespit edilen 125 mantar üremesi incelendi. Hastaların 61’i kadın, 49’u erkek olup iki cinsiyet arasında istatistiksel olarak fark yoktu (p> 0.05). Çalışmaya alınan hastaların %37.3 (41/110)’ü anestezi yoğun bakım ünitesinde, %18.2 (20/110)’si dahiliye servisinde, %44.5 (49/110)’i diğer servislerde yatmaktaydı. Hastaların %24.5’inde kandidemi, %75.5’inde kandidüri saptandı. İncelenen toplam 125 suşun 83’ü idrar kültüründen, 12’si kan kültüründen, 15’i ise hem idrar hem de kan kültüründen izole edildi. İzole edilen suşların tür dağılımı incelendiğinde; %59.2 (74/125)’si Candida albicans, %15.2 (19/125)’si Candida tropicalis, %12.8 (16/125)’i Candida parapsilosis, %4.8 (6/125)’i Candida krusei, %4 (5/125)’ü Trichosporon asahii, %1.6 (2/125)’sı Candida kefyr iken, %2.4 (3/125)’ü birer izolatla Candida glabrata, Candida lipolytica ve Candida lusitaniae idi. Antifungal tedaviye cevap oranı %89.5 olarak saptandı. Sonuç: Sonuçlarımız izole edilen mantar türlerinin tanımlanmasının önemini göstermektedir. Aynı zamanda mantar infeksiyonlarını tedavi etmek için mantar kültürü sonuçlarının yanı sıra altta yatan hastalığın özellikleriyle birlikte klinik bulguların da büyük önem taşıdığını vurgulamaktadır.

Introduction: Fungal infections are rapidly progressive, life threatening, difficult to recognize and resistant to antifungals. In recent years, these infections are frequently encountered. It is aimed to determine the fungal infections and the distribution of fungal species seen in our hospital, and the antifungal treatment response of the patients. Materials and Methods: Data collected from the medical records of the patients with fungal strains included demographic characteristics, underlying diseases, invasive procedures, treatment and outcome. The strains were identified through germ tube test, clamdiospor formation and a commercial kit labeled API 20C AUX. Antifungal susceptibility was investigated by microdilution and E test methods. Results: A total of 125 fungal strains isolated from the patients (61 female and 49 male) were evaluated. 37.3% of the patients included in our study were hospitalized in the anesthesiology-reanimation intensive care unit, 18.2% of them in the internal medicine unit, and 44.5% of them in other units. Of patients’ clinics, 24.5% was found to be consistent with candidemia and 75.5% with candiduria. The distribution of the strains isolated from both clinical samples is as follows: 59.2% (74/125) of the strains was Candida albicans, 15.2% (19/25) was Candida tropicalis, 12.8% (16/125) was Candida parapsilosis, 4.8% (6/125) was Candida krusei, 4% (5/125) was Trichosporon asahii, 1.6% (2/125) was Candida kefyr, 2.4% (3/125) was Candida glabrata, Candida lipolytica and Candida lusitaniae, each with one isolate. Antifungal treatment response rate was 89.5%. Conclusion: Our results show the importance of defining the fungal agents isolated at the level of species. It is also emphasized that clinical findings along with the fungal culture results and the characteristics of the underlying disease are of great importance in deciding how to treat fungal infections.