Uluslararası’nın Beckçi Eleştirisi

Abstract

Refleksif modernleşme, ikinci modernite, kozmopolitanlaşma ve dünya risk toplumu kuramlarının öncülerinden ve Uluslararası İlişkiler alanında özellikle risk toplumu üzerine çalışmalarıyla bilinen sosyolog Ulrich Beck, Uluslararası İlişkiler yazımının tarihsel olarak ulusal durum tasavvuru üzerine inşa edildiğini, metodolojik ulusçuluğun alana içkin bir pratik olduğunu ve bunun ötesine geçmek için kozmopolitan bir metodoloji takip edilmesi gerektiğini savunmaktadır. Buradan hareketle bu çalışma metodolojik ulusçuluğun Uluslararası İlişkiler alanındaki içkin konumuna yönelik bir sorgu oluşturmakta, Ulrich Beck’in kozmopolitan sosyolojisinin ve metodolojik kozmopolitanizminin ilgili yanlışın ötesine geçmek için sunduğu araçları ve imkânları tartışmakta ve bu minvalde Beckçi kozmopolitanizmin alanda mevcut analiz birimleri ve kategorileri için öngördüğü değişim ve dönüşümleri tartışmaktadır. Çalışma, önerilen kozmopolitan dönüşümün anlamını genelde Uluslararası İlişkiler, özelde de Ulusötesi İlişkiler ve Dış Politika çalışmaları alanları için ayrı ayrı sorgularken, kozmopolitan yaklaşımın metodolojik ulusçuluğu ve onun getirdiği indirgemeci sorunları aşarak ilgili alanlara, temel araştırma kategorileri olan ulusalı, uluslararasını, ve küreseli ulusötesi nitelikli yapılar ve ilişkiler olarak yeniden tanımlama ve bu minvalde inceleme imkanı sunduğunu savunmaktadır.

The sociologist Ulrich Beck – a pioneering figure in reflexive modernism, second modernity, cosmopolitanization and world risk society, and the scholar known within the International Relations (IR) by his works on risk society – argued that IR has retrospectively been built on the premises of the national condition, thus methodological nationalism is an intrinsic practice within the field, and to go beyond it a cosmopolitan methodology shall be embraced. Based on this, this paper explores the intrinsic position of methodological nationalism within IR, discusses about the means and opportunities Ulrich Beck’s cosmopolitan sociology and methodology present in going beyond such misconduct and in this manner reflects on the changes and transformations the Beckian cosmopolitanism prescribes for the units and categories of analysis within the field. This paper, while examining the meaning of such transformation for IR in general and for transnational relations and foreign policy studies in specific, argues that the cosmopolitan approach, through going beyond methodological nationalism and beyond the problems of reductionism accompanying it, offers opportunities for the relevant fields of redefining the national, international, transnational and global as transnational structures and relations and of accordingly analysing them.