Salmonella enterica serotip Paratyphi B klinik izolatlarının moleküler epidemiyolojisi, antimikrobiyal direnci ve genişlemiş spektrumlu beta-laktamazlarının karakterizasyonu

Abstract

Salmonella enterica serotip Paratyphi B tüm dünyada ve Türkiye’de daha az görülen bir serotip olmasına rağmen hastanemizde en sık izole edilen serotip olup, 2007 yılında izolasyon sıklığında belirgin bir artış olmuştur. Bu çalışmada, hastanemizin mikrobiyoloji laboratuvarında izole edilen S.Paratyphi B izolatlarının antibiyotiklere direncinin, genişlemiş spektrumlu beta-laktamaz (GSBL) üretiminin ve moleküler epidemiyolojisinin araştırılması amaçlanmıştır. Ekim 2005-Aralık 2012 tarihleri arasında farklı hastalara ait çeşitli klinik örneklerden izole edilen 109 Salmonella izolatından S.Paratyphi B olarak tanımlanan 70’i çalışmaya dahil edilmiştir. İzolatlar konvansiyonel yöntemlere ilaveten Phoenix otomatize mikrobiyoloji sistemi (Becton Dickinson, ABD) ile tanımlanmıştır. İzolatların serotiplendirilmesi lam aglütinasyonu ile Kauffmann-White şemasına göre yapılmıştır. Antibiyotiklere direnç BD Phoenix? otomatize sistemi ve disk difüzyon testleriyle belirlenmiştir. GSBL enzimleri kombine disk testi, izoelektrik odaklama, polimeraz zincir reaksiyonu (PCR) ve dizi analizi ile araştırılmıştır. Ekim 2005-Ağustos 2008 tarihleri arasında izole edilen 51 izolatın moleküler epidemiyolojisi XbaI enzimi kullanılarak değişken alanlı jel elektroforezi (PFGE) ile incelenmiştir. S.Paratyphi B izolatları farklı hastalara ait 46 kan, 16 dışkı, 4 kemik iliği, 2 idrar ve 2 yara olmak üzere toplam 70 örnekten izole edilmiştir. İzolatlarda nalidiksik asit direnci %18.6, ampisilin, sefotaksim ve sefepim direnci %2.9, seftazidim ve kotrimoksazol direnci %1.4 olarak belirlen- miştir. İki izolatta GSBL üretimi saptanmış ve birinde TEM-1 ile birlikte CTX-M-15, diğerinde CTX-M-3 bulunmuştur. PFGE ile 51 izolattan 46 (%90)’sının ilişkili olduğu ve A kümesinde olduğu görülmüştür. A kümesinde yer alan izolatlarda A1 (7), A2 (11), A3 (7), A4 (18), A5 (2) ve A6 (1) olmak üzere altı alt tip dağılımı izlenmiştir. Kalan beş izolatta ise A kümesi ile ilişkisiz üç farklı patern (ikisi B, birer adet C, D ve E) saptanmıştır. Sonuç olarak, hastanemizde S.Paratyphi B izolatlarında antibiyotik direnci düşük olmasına rağmen CTX-M-3 ve CTX-M-15 gibi Salmonella’larda sık rastlanmayan GSBL’lerin saptanmış olması dikkat çekicidir. Bu çalışma, literatür araştırmasına göre, Türkiye’de Salmonella türlerinde blaCTX-M-15 ve S. Paratyphi B’de blaCTX-M-3 genlerinin ilk bildirimidir. Elde edilen veriler, izolatların çoğunun genetik ilişkili olup bölgemizde salgına neden olduğunu ve Salmonella türlerinde saptanan GSBL’lerin tedavide tehdit oluşturduğunu düşündürmektedir.

Although Salmonella enterica serotype Paratyphi B is the less frequently isolated serotype world- wide and in Turkey, it is the most common serotype in our hospital, with a marked increase in 2007. The purpose of this study was to investigate the antibiotic susceptibility and the extended spectrum beta-lactamase (ESBL) profile, and molecular epidemiology of S. Paratyphi B isolates detected in our hospital microbiology laboratory. Seventy isolates identified as S. Paratyphi B from 109 Salmonella iso- lates obtained from clinical specimens from different patients between October 2005 and December 2012, were included in the study. In addition to conventional methods, isolates were identified using the Phoenix automated microbiology system (Becton Dickinson, USA). Serotyping of the isolates was performed on the basis of slide agglutination and the Kauffmann-White scheme. The antibiotic susceptibility of the isolates was determined using the BD Phoenix automated system and disk diffusion test. ESBL enzymes were investigated using the combined disk test, isoelectric focusing, polymerase chain reaction (PCR) and sequence analysis. The molecular epidemiology of the 51 isolates obtained between October 2005 and August 2008 was examined with pulsed-field gel electrophoresis (PFGE) using the XbaI enzyme. S. Paratyphi B isolates were obtained from 70 specimens (46 blood, 16 fecal, 4 bone marrow, 2 urine and 2 wound) each from different patients. Resistance to nalidixic acid was determined in 18.6%, resistance to ampicillin, cefotaxime and cefepime in 2.9% and to ceftazidime and co-trimoxazole in 1.4% of the isolates. ESBL production was detected only in two isolates; in one TEM-1 was accompanied by CTX-M-15 and in the other isolate CTX-M-3 was found. Forty-six of the 51 isolates (90%) were found to be genetically related by PFGE and were placed in cluster A. The distribution of the isolates in cluster A revealed six subtypes as A1 (n= 7), A2 (n= 11), A3 (n= 7), A4 (n= 18), A5 (n= 2) and A6 (n= 1). Three different patterns not related to the cluster A were determined in the remaining five isolates (two were B, one of each was C, D and E). In conclusion, although the rate of antibiotic resistance was low in the S. Paratyphi B isolates in our hospital, rare types of ESBLs such as CTX-M-3 and CTX-M-15 were detected in Salmonellae. As far as the current literature is considered, this is the first report in Turkey of blaCTX-M-15 in Salmonella spp. and blaCTX-M-3 genes in S. Paratyphi B. The results may indicate a possible future threat to the treatment of Salmonella infections. Since most of the isolates were genetically related, this might suggest an epidemic in our region.