The Interraction Of China And Russia Within The Shanghai Cooperation Organization

Abstract

The end of Cold War didn’t only put its mark on the international political system, but also it caused a great difference in the bilateral relations between the important actors of the system. The nature of the relations between Russia and China has changed significantly under these conditions, especially in response to the USA’s claims for a worldwide hegemony. In the last three decades, the cooperation has become the central feature of this relation. The Russian dream for revitalizing her lost hegemony in the Central Asia in the post-Cold War setting hasn’t seen as a threat by China primarily eager to utilise from the economic potential of the same region. By establishing the Shanghai Cooperation Organization in 2001, the parties gave a formal institutional basis to their cooperation in the Central Asia and enriched their cooperation efforts by integrating the regional actors into the play. This study aims to elaborate on the Russia-China relations in the post-Cold War setting by putting their cooperation under the framework of the Shanghai Cooperation Organization to the centre. In this scope, the formation and development processes of the Shanghai Cooperation Organization are examined in the first part. The balance and interaction between the actors within the framework of the Shanghai Cooperation Organization is elaborated in the second part. The study concludes that the future of the Shanghai Cooperation Organization will base on the success of Russia and China in mitigating the negative influences of their conflicting interests on their cooperation.

Soğuk Savaşın bitmesi yalnızca uluslararası sistemde değişimi beraberinde getirmemiş, aynı zamanda sistemin kilit aktörler arasındaki ikili ilişkilerde de köklü bir değişim ortaya çıkarmıştır. Bu ortamda, Çin ve Rusya arasındaki ilişkilerin doğasında da, özellikle ABD’nin dünya siyasetindeki tek başat güç olma iddialarına tepki olarak, büyük bir değişim gözlenmiştir. Son otuz yıllık süreçte, işbirliği iki aktör arasındaki ilişkinin baskın unsuru haline gelmiştir. Rusya’nın Orta Asya’da, Soğuk Savaşın bitmesi ile kaybolan etkisini yeniden inşa etmeye yönelik girişimleri, bölgenin öncelikli olarak ekonomik potansiyelinden faydalanma niyetindeki Çin tarafından tehdit olarak algılanmamıştır. 2001 yılında Şangay İşbirliği Örgütünü kurarak Rusya ve Çin, Orta Asya özelinde aralarında var olan işbirliğine yasal bir zemin kazandırmışlardır. Örgüte bölgesel aktörlerin dâhil edilmesi, taraflar arasındaki işbirliğini zengin kılan bir adım olmuştur. Soğuk Savaş sonrası dönemde Orta Asya özelinde Çin-Rus ilişkilerine odaklanan bu çalışmada, iki aktörün Şangay İşbirliği Örgütü kapsamındaki etkileşimleri merkezi konumdadır. Çalışma dâhilinde ilk olarak Şangay İşbirliği Örgütünün oluşum ve gelişim süreci üzerinde durulmaktadır. İkinci olarak ise Şangay İşbirliği Örgütü içinde bu iki aktör arasındaki denge ve etkileşim konusu ele alınmaktadır. Çalışmada, Şangay İşbirliği Örgütünün uzun vadedeki performansının, Çin ve Rusya’nın aralarındaki çıkar çatışmaları ve farklılıkların, Örgüt çatısı altında kurulan işbirliği üzerindeki etkisini asgari düzeye indirmede gösterecekleri başarıya bağlı olduğu sonucuna varılmıştır.