Gulliver’s Travels: An Example of Alienation

Abstract

The final voyage of Gulliver to the land of Houyhnhnms is distinct from his previous voyages in terms of the effect it leaves on Gulliver. It can be designated as an effect of alienation—the alienation of Gulliver not only from himself but also from his human identity. As opposed to the humanism of the Enlightenment which corresponded to the period in which Swift lived, it appears that Swift lost his faith in both the human being and the humanity. Although each of his previous voyages ends with his happy return back to England, and although one previous voyage consolidates his motivation to take on another, he wishes to prolong his stay in the land of Houyhnhnms for as long as possible, and he dismisses the possibility of returning to his homeland as utterly undesirable. The reason is that he emerges as ontologically someone else from his final voyage, particularly in the sense that he is now identifying himself as a Yahoo who is desperately aspiring to become a Houyhnhnm. He cannot avoid the paradoxical sense of belonging to the Yahoos despite his intense hatred of them. In a similar way, he cannot avoid the paradoxical desire to become a Houyhnhnm despite his assurance that he will not be able to do so. Both the Houyhnhnms and the Yahoos are defined as creatures endowed with the capability of reasoning. However, the fundamental difference between the two is that the Houyhnhnms are representatives of virtue, whereas the Yahoos are representatives of vice. This distinction provides the basis of the justification for Gulliver’s growing misanthropic attitude towards the human kind. This paper situates Gulliver’s Travels in a largely historical context in its first part to demonstrate how Swift responds to the foregrounding of reason in his time as the most principal defining characteristic of human existence, and then examines the emergence of alienation through the example of Gulliver in its second part.

Güliver’in Houyhnhnmlerin (Tekboynuzlar) ülkesine yaptığı son seyahat, üzerinde bıraktığı etki bakımından önceki seyahatlerinden farklıdır. Bu, bir yabancılaşma etkisi olarak adlandırılabilir—Güliver’in sadece kendisinden değil fakat aynı zamanda insan kimliğinden de yabancılaşması. İçinde yaşadığı döneme denk gelen Aydınlanma çağının beraberinde getirdiği hümanizmin aksine Swift insana ve insanlığa olan inancını yitirmiş görünmektedir. Önceki seyahatlerinin her biri Güliver’in İngiltere’ye mutlu bir şekilde geri dönüşüyle biterken ve bir önceki seyahati Güliver’i bir sonraki seyahate çıkması noktasında daha güçlü bir motivasyonla hazırlarken, Güliver Houyhnhnmlerin ülkesindeki kalışını olabildiğince uzatmak ister ve ülkesine geri dönme fikrini tümüyle arzu edilmeyen bir durum olarak değerlendirir. Bunun sebebi son seyahatinden sonra, özellikle kendisini bir Houyhnhnm olmaya çalışan bir Yahoo olarak tanımlaması ve ontolojik anlamda bam başka biri olarak ortaya çıkmasıdır. Paradoksal bir şekilde, Yahoolara karşı duyduğu nefrete rağmen Yahoolara olan aidiyet duygusundan kurtulamaz. Benzer bir şekilde, yine bir paradoksun içinde sıkışarak asla bir Houyhnhnm olamayacağını bildiği halde bir Houyhnhnm olma arzusundan da sıyrılamaz. Hem Houyhnhnmler hem de Yahoolar akıl etme yeteneğine sahip yaratıklar olarak tanımlansalar da, ikisi arasındaki temel fark Houyhnhnmlerin erdemi, Yahooların ise ahlaksızlığı temsil etmelerinde yatmaktadır. Bu ayrım Güliver’in insan türüne karşı gittikçe büyüyen nefretini haklı kılmak için dayandığı temeli oluşturmaktadır. Bu makale, ilk kısımnda Swift’in yaşadığı dönemde aklın insan varlığını tanımlayan en öncelikli özellik olarak öne çıkartılmasına nasıl tepki verdiğini gözönüne sermek için Güliver’in Gezileri’ni büyük bir oranda tarihsel bir bağlama oturtmakta, ve daha sonra ikinci kısımda Güliver örneği üzerinden yabancılaşmanın ortaya çıkışını incelemektedir.