Farklı yöntemlerle üretilen metal alt yapılara kompozit rezin bağlantısı

Abstract

Amaç: Bu çalışmanın amacı, konvansiyonel döküm ve direk metal lazer sinterleme (DMLS) tekniği ile elde edilen kobalt-krom (Co-Cr) alt yapıların kompozit rezin ile bağlantısının değerlendirilmesidir. Gereç ve yöntem: Dikdörtgen şekilli 60 adet döküm ve 60 adet direk lazer sintering (DMLS) metal alt yapı üretildi. Elde edilen örnekler uygulanacak yüzey işlemine göre; Grup K: Kontrol, GrupTK: Tribokimyasal kumlama, Grup Z: Z-Prime Plus uygulaması, Grup M: Monobond Plus uygulaması, Grup TKZ: Tribokimyasal kumlama+Z-Prime Plus uygulaması, Grup TKM: Tribokimyasal kumlama+Monobond Plus uygulaması olacak şekilde kendi içinde rastgele 6 alt gruba ayrıldı (n=10). Bağlantı yüzeyine uygulanan işlemler sonrasında metal yüzeyler üzerine özel bir kalıp yardımıyla akışkan kompozit uygulandı. Örnekler 24 saat distile suda bekletildikten sonra universal test makinası ile makaslama bağlantı dayanım testine tabi tutuldu. Gruplar arası karşılaştırmalarda iki yönlü ANOVA ve Fisher’s LSD testi kullanıldı. P<0.05 düzeyi anlamlı olarak kabul edildi. Bulgular: Döküm altyapıların bağlantı dayanımlarının DMLS altyapılardan anlamlı şekilde daha yüksek olduğu görüldü. Her iki alt yapı tekniğinde de en yüksek bağlantı dayanım değerleri grup TKM’de, en düşük makaslama bağlantı değerleri Grup K’da görüldü. Sonuç: Alt yapı üretim tekniklerinin ve uygulanan yüzey işlemlerinin kompozit rezin-metal bağlantısına etkilediği görüldü. Rezinin her iki alt yapı sisteminde de tribokimyasal kumlama sonrası Monobond Plus uygulaması ile etkin bağlantı oluşturduğu sonucuna varıldı.

Aim: The aim of this study was to evaluate the bonding of composite resin to cobalt-chrome (Co-Cr) frameworks that produced by conventional casting and direct metal laser sintering (DMLS) technique. Material and methods: Rectangular shaped 60 cast and 60 DMLS metal frameworks were fabricated and randomly divided in 6 subgroups according to applied surface treatments (n=10); Group K:control, Group TK: tribochemical blasting, Group Z: ZPrime Plus application, Group M: Monobond Plus application, Group TKZ: tribochemical blasting+Z-Prime application, Group TKM: tribochemical blasting+Monobond Plus application. The treated surface of metal frameworks were bonded to flowable composite resin by special mold. Specimens were left in distilled water for 24 hours and shear bond test were performed by universal test machine. All data were analyzed by using two-way Anova and Fisher’s LSD test. Results were significant for a=0.05. Results: Cast metal frameworks showed higher bond strength values than DMLS frameworks. The highest bond strength values were found in groups TKM, the lowest values were found in group K for both frameworks. Conclusion: Production methods of metal frameworks and surface treatments affected to bonding of composite resin. It was conclued that Monobond application after tribochemical blasting constitute efficient bonding for both metal framework systems.