Spor lisesindeki sporcuların stresle başa çıkma düzeylerinin araştırılması

Abstract

Bu çalışmanın amacı; spor müsabakalarına katılan Rize Spor Lisesindeki sporcuların stresle başa çıkma düzeylerinin farklı değişkenler bakımından incelenmesi ve sonuçlarının ortaya konmasıdır. Çalışma ölçek araştırması deseninde olup, çalışmaya 207 sporcu katılmıştır. Veriler, “Stresle Başa Çıkma Stratejileri Ölçeğinin Türkçe Versiyonu” kullanılarak Google form aracılığıyla online toplanmıştır. Veri analizinde tanımlayıcı istatistiksel yöntemlere ek olarak, Tek Yönlü Varyans Analizi ve Tukey çoklu karşılaştırma testleri kullanılmıştır. Veriler, SPSS 26 lisanslı istatistik programı ile analiz edilmiştir. Sporcuların cinsiyet, yaş, spor dalı ve spor yapma yılı açısından stresle başa çıkma stratejileri ölçeği alt boyut düzeylerinde anlamlı farklar tespit edilmemiştir (p>0,05). Sonuç kullanılan değişkenlerin stresle başa çıkma düzeylerini etkilemediği belirlenmiştir. Sporcuların stresle başa çıkma stratejilerinde en fazla kendine güvensiz yaklaşımı, boyun eğici yaklaşımı ve sosyal destek arama yaklaşımını tercih ettiği görülmüştür. Anlamlı fark olmamasına rağmen ortalamalara bakıldığında sporcuların kendilerine yeteri kadar güvenmediği ve dışardan gelecek bir destek arayışı içerisinde oldukları tespit edilmiştir.

The aim of this study is to determine how well student athletes attending Rize Sports High School cope with stress. The study follows a scale research design and was conducted with 207 student athletes. The Turkish version of the Stress Coping Strategies Scales was completed by participants via an online Google form. In addition to descriptive statistical methods, both a One Way Analysis of Variance and Tukey multiple comparison tests were used to analyze data. No significant difference was found in the scale’s sub-dimensions by gender, age, sport branch, and years of participation in sports (p>0.05). The variables examined were found not to affect participants’ abilities to cope with stress. It was observed that the participants mostly exhibited insecurity, submissiveness, and helpseeking. Although no significant difference was found, the averages revealed that participants did not have sufficient levels of confidence in themselves and frequently sought support from a third party.