Ortopedik engelli bireylerde iyi oluş ve sosyal dışlanma arasındaki ilişkinin incelenmesi

Abstract

Sosyal bir canlı olan insan çevresiyle ilişki kurmaya ve olumlu yaşantılar geçirmeye ihtiyaç duymaktadır. Çeşitli nedenlerden ötürü bu ihtiyaçları karşılanamayan kişiler birçok sorunla karşı karşıya kalmaktadır. Toplumda gerek fiziksel gerek psikolojik açıdan ihtiyaçlarını karşılama noktasında toplumsal desteğe en çok gereksinim duyan grubun ortopedik engelli bireyler olduğu düşünülmektedir. Bu çalışmada ortopedik engelli bireylerin iyi oluş düzeyleri ile sosyal dışlanma düzeyleri arasındaki ilişkinin incelenmesi amaçlanmıştır. Araştırma ilişkisel desene göre tasarlanmıştır. Araştırmada ortopedik engelli bireylerin sosyal dışlanma düzeylerinin iyi oluşlarını yordama düzeylerini belirlemek amacıyla basit doğrusal regresyon analizi uygulanmıştır. Çalışmadan elde edilen sonuçlara göre sosyal dışlanma ile iyi oluş arasında ilişki bulunmaktadır ve sosyal dışlanma iyi oluşun %28’ini açıklamaktadır.

Human beings are social creatures and need to establish relationships with their environment and have positive experiences. Individuals whose needs of this kind cannot be met for various reasons are faced with many problems. It is thought that individuals with an orthopedic disability make up the group that needs social support most in society in terms of meeting their physical and psychological needs. In this study, we aimed to examine the correlation between the well-being levels of individuals with an orthopedic disability and the levels of social exclusion they experience. A correlational model was used. In the study, simple linear regression analysis was employed to determine the predictive power of social exclusion that individuals with an orthopedic disability experience on their well-being. According to the results obtained from the study, there was a correlation between social exclusion and wellbeing, and social exclusion explained 28 % of well-being.