Trabzon İlinde Su Ürünleri Yetiştiriciliği Yapan Tesislerin Mekanizasyon Kullanımı Yönünden İncelenmesi

Abstract

Abstract:In this study, the success of mechanization usage in offshore sea cage and land based fish farms in Trabzon province was examined. It was determined that offshore net cage farms have relatively more mechanization usage than land based enterprises. The fact that the use of mercury thermometers for water temperature determination in the land based fish farms is around 60% indicates that there is awareness of the necessity of water quality monitoring. However, the lack of mechanization to prevent fish escaping at the exit of the farm to the natural water shows the lack of sustainable environmental management. The fact that only 9.4% of the surveyed enterprises have feed production systems shows satisfaction with commercial feed use, existing feed companies, feed quality and food accessibility. As a result, it has been determined that limited mechanization usage in the fish farming sector of Trabzon province, especially in land based enterprises, limits the capacity and resource usage. Lack of mechanization is likely to be overcome by ensuring the participation of farm owners and technical personnel in periodically organized fishery and agricultural fairs, and organizing meetings among academic institutions, fish farms and local authority.

Çalışmada Trabzon ilinde denizde ağ kafeslerde ve karatabanlı işletmelerde balık yetiştiriciliği yapan işletmelerin mekanizasyon kullanım başarıları irdelenmiştir. Ağ kafes işletmelerinin karatabanlı işletmelerden nispeten daha çok mekanizasyon kullanımına sahip oldukları belirlenmiştir. Karatabanlı işletmelerde su sıcaklığı tespiti amaçlı cıvalı termometre kullanımının %60 seviyesinde olması su kalitesi takibi gerekliliği bilincinin varlığını, ancak işletme çıkış sularında balık kaçışını engelleyecek mekanizasyonun olmayışı sürdürülebilir çevre yönetimi anlayışı eksikliğini göstermiştir. Anket yapılan işletmelerin sadece %9,4’ünde yem yapım sistemlerinin bulunması, ticari yem kullanımından, mevcut yem firmalarından, yem kalitesinden ve yeme ulaşılabilirlikten memnuniyeti göstermektedir. Sonuç olarak, Trabzon ili balık yetiştiriciliği sektöründe özellikle karatabanlı işletmelerde sınırlı mekanizasyon kullanımının kapasite ve kaynak kullanımını sınırlandırdığı tespit edilmiştir. Mekanizasyon kullanımı eksikliği, işletme yetkililerinin ve teknik personellerinin periyodik düzenlenen su ürünleri ve tarım fuarlarına katılımlarının sağlanması, akademik kuruluşlar, yerel otorite ve balık çiftlikleri arasında toplantılar düzenlenmesiyle aşılabilmesi muhtemeldir.