| dc.description.abstract | Bu araştırmanın amacı, DKAB öğretmenlerinin kaynaştırma uygulamalarıyla ilgili görüş, beklenti, problem ve yeterlik durumlarını ortaya koymaktır. Ayrıca kaynaştırma uygulamalarının aksayan yönleri, başarı durumu ve daha verimli hale gelmesi için hangi adımların atılması gerektiği üzerine değerlendirmelerde bulunmak da bu araştırmanın amaçları arasındadır.Nitel olarak kurgulanan araştırmanın verileri, Rize il merkezinde kaynaştırma uygulamalarının yapıldığı sınıflarda görev yapan 26 DKAB öğretmeniyle görüşülerek elde edilmiştir. Çalışma grubunun seçilmesinde, nitel araştırmalarda kullanılan amaçlı örnekleme yöntemlerinden kolay ulaşılabilir örneklem ve ölçüt örnekleme yöntemleri tercih edilmiştir. Verileri toplamak için yarı yapılandırılmış görüşme formu kullanılmıştır. Verilerin analizinde ise, betimleme, yorumlama ve içerik analizi yöntemleri kullanılmıştır. Araştırma sonucunda, kaynaştırma uygulamaları konusunda DKAB öğretmenlerinin olumsuz görüşlere sahip oldukları, yeterli eğitim almadıkları, kendilerini donanımlı görmedikleri ve desteğe ihtiyaç duydukları anlaşılmıştır. Bunlara ek olarak, söz konusu öğretmenlerin kaynaştırma uygulamalardan özellikle duygusal olarak olumsuz etkilendikleri tespit edilmiştir. Yine, DKAB öğretmenlerinin çoğunun özel gereksinimli öğrencilerle iletişim kurarken ve onları değerlendirirken sorun yaşadığı görülmüştür. Öğretmenler bu sorunlarla başa çıkmak için öğrenciyi uyarma ve rehberlik öğretmeniyle görüşme gibi birtakım çözüm yollarına başvurmaktadır. Bunların yanında, DKAB öğretmenlerinin çoğu, özel gereksinimli öğrencileri dinî olarak mükellef görmekte ve bu öğrencileri din derslerine karşı ilgili bulmaktadır. Ayrıca öğretmenler, kaynaştırma uygulamalarında öğrenciler arasında olumlu bir etkileşim olduğunu düşünmekte ve özel gereksinimli öğrencilerin eğitiminde normal gelişim gösteren öğrencilerden yararlanmaktadır. Ancak söz konusu öğretmenler, özel gereksinimli öğrencilerin aileleriyle verimli bir iletişim kuramamaktadır. Son olarak, DKAB öğretmenlerinin, kendilerine materyal desteği sağlanması ve kaynaştırma uygulamalarıyla ilgili hizmetiçi eğitim verilmesi yönünde taleplerinin olması dikkat çekmektedir. The aim of this study is to investigate the opinion, qualification status, expectations and problems of teachers of religious culture and ethics on inclusive practices. Furthermore, the problematic aspects, the success of inclusive practices and what steps should be taken to make them more efficient are among the objectives of this study. The data of research designed as qualitative are obtained through interviews with 26 teachers of religious culture and ethics working in inclusion classrooms in the city center of Rize. Convenience sampling and criterion sampling methods among the purposive sampling methods used in qualitative researches are preferred in the selection of the working group. The semi-structured interview form is used to collect the data. As for the analysis of the data, the methods of description, interpretation and content analysis are used. As a result of the research, it is understood that the teachers of religious culture and ethics have a negative opinion on inclusive practices, they don't have sufficient training, they don't see themselves equipped and they need support in these practices. In addition to these, the teachers mentioned are affected, especially emotionally, in a negative way by these practices. Moreover, it is seen that most of the teachers have difficulties in communicating with students with special needs and in evaluating these students. To deal with these problems, the teachers resort to some solutions such as warning students and meeting with the guidance counselor. Besides, most of the teachers think that students with special needs are responsible religiously and they have a strong interest in the religion lessons. Then again, the teachers think that there is a positive interaction between students in inclusive practices, and also benefit from students with normal development for the training of students with special needs. However, it is observed that the teachers mentioned don't have effective communication with the families of the students with special needs. Additionally, it is seen that the teachers have some demands for themselves such as provision of material support and in-service training in inclusive practices. | en_US |
